Dziewczyna z parku orzechowego

Zygmunt Jan Prusiński DZIEWCZYNA Z PARKU ORZECHOWEGO Angelice Saładze Idziesz po szczęście. Tam orzechy laskowe śpiewają. Moje leszczyny niezwykłe podpowiadają mi że wracasz. Stopniowo podglądam twoją kibić, tańczysz biodrami niczym dama. Rozglądasz się za wróblami - one Angeliko dla ciebie ćwierkają. Mijasz się z parkowym poetą - możesz go zawsze tu spotkać. Z czupryną i wąsami - i wciąż zamyślonego we fragmentach niepokoju w zapisie dnia. Idź dziewczyno do niego, ucałuj go jak kobieta dojrzała mówiąca tylko ciałem kobiety, nic z parafrazy obcej formy. Będą melodie tak ciche, że tylko was będzie słychać... 19.06.2010 - Ustka Sobota 6:51